Kalbe Dokunan Satırlar – Kapanış
Kalbin Söyleyemediğini Satırlar Söyledi...
Yazan: Abdullah Kuloğlu
Bu yazılar, bir tebliğ değil…
Bir kalbin fısıltısıydı.
Her satırda biraz susan bir insan,
biraz bekleyen bir yürek vardı.
Kimi zaman tövbeye yöneldi kalem,
kimi zaman affa,
kimi zaman da secdeye...
Ama aslında hep aynı yere çıktı yol:
Allah’a.
Bu Satırlar Kimin İçindi?
Kırılmış kalpler için…
Sabreden ama sesi çıkmayanlar için…
“Ben nereye gidiyorum?” diye içten içe soranlar için…
Secdeyle barışmak isteyen,
bir dua arayan herkes için…
Ama en çok da:
İçinde hâlâ titreyen bir inanç kırıntısı taşıyanlar için.
Kalp Yolculuğu Bitmedi, Sadece Durağa Geldik
Bu 15 yazı bir son değil.
Sadece bir durak.
Buradan sonra belki "Fıtratın Çağrısı"na geçeceğiz.
Ama aslında hep aynı şeyi arayacağız:
Kalbi, sahibine döndürmek.
Son Dua:
Allah’ım...
Bu yazılarda
kalpleri kırmaktan koru bizi,
ama kırık kalpleri onarmak için
bizi vesile kıl...
Bizi yazıyla değil,
duayla hatırla.
Ve bizi, sana yönelen kalplerin arasına kat...
“O gün, ne mal fayda verir ne de evlat...
Ancak Allah’a selim bir kalple gelenler müstesna.”(Şuarâ, 88–89)
Yorumlar
Yorum Gönder