Kalbe Dokunan Satırlar - 6
İçimizdeki Çocuk: Saflıkla Allah’a Yönelmek
Yazan: Abdullah Kuloğlu
Her insan, tertemiz bir sayfa olarak başlar.
Ne kibir vardır, ne kin.
Ne inkâr vardır, ne iddia.
Sadece hisseden bir kalp,
soran bir bakış
ve Allah’a açık bir yöneliş vardır...
Ama zamanla dünya kirletir.
Zamanla masumiyet örtülür, saflık bastırılır.
Ve biz, unuturuz:
Bir zamanlar sadece secdede huzur bulan çocuklar olduğumuzu...
Çocuk Kalbi: Fıtrî Bir Tevhid
Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) buyurur:
“Her doğan çocuk İslâm fıtratı üzere doğar. Sonra anne babası onu Yahudi, Hristiyan veya Mecusî yapar.”
(Buhârî, Cenâiz 80; Müslim, Kader 22)
Bu ne demek?
Demek ki her kalpte Allah’a yönelmiş bir saflık var.
İnkâr sonradan öğrenilir.
Kibir sonradan bulaşır.
Ama fıtrat, hep Allah’a bakar.
Kur’an şöyle buyurur:
“Yüzünü dosdoğru dine, Allah’ın fıtratına çevir. O, insanları bunun üzerine yaratmıştır. Allah’ın yaratması değiştirilemez.”
(Rûm, 30)
Bir Çocuğun Secdesi
Küçük bir çocuk, babasıyla namaza durdu.
Secdeye gitti, uzun kaldı.
Namazdan sonra sordular:
“Evladım, neden secdede uzun kaldın?”
Çocuk dedi ki:
“Allah beni duyuyor ya, o da bana bir şey diyor mu diye bekledim.”
İşte bu teslimiyet, işte bu sadelik…
Bugün nice yetişkinin namazında yok!
İçimizdeki Çocuğa Dönmek: Arınmak ve Yumuşamak
Tasavvuf ehli der ki:
“İnsanın kalbi, doğduğundaki gibi saf ve parlak olursa, Rabbini seyredebilir.”
Zamanla kararan kalpler için zikir, tövbe ve dua,
çocukluğa dönüş çabasıdır.
Yani kalbin asli hâline dönmesi.
Yani Allah’a karşı mahcubiyetle değil, muhabbetle durmak.
Kur’an buyurur:
“Rabbisinin makamından korkan kimse için iki cennet vardır.”
(Rahmân, 46)
Ama bu korku, basit bir ceza korkusu değil…
Rabb’in azametini, büyüklüğünü, haşyetini idrak eden bir kalbin duyduğu saygı dolu korkudur.
Bu korku, sevgiyi kaybetme değil, o sevgiye layık olamama korkusudur.
Tıpkı bir çocuğun, babasının gölgesinde titremesi gibi değil;
O’na mahcup düşmekten çekinen bir âşığın edebi gibidir.
Son Söz: Masumiyet, Tevhide Açılan Kapıdır
Ne zaman ki çocuk gibi dua edersin,
şartsız, karşılıksız, yalın…
Ne zaman ki çocuk gibi seversin Allah’ı,
menfaatsiz, koşulsuz…
İşte o zaman fıtratına dönmüşsün demektir.
Unutma:
“Allah sizi annelerinizin karnından hiçbir şey bilmez hâlde çıkardı; sonra size kulaklar, gözler ve kalpler verdi ki şükredesiniz.”
(Nahl, 78)
Fıtrat, Allah’ın çizdiği en saf yoldur.
O yolu içindeki çocuk bilir.
Yorumlar
Yorum Gönder