Zerre’den Küre’ye tüm "Alem"ler Hakkında

  “Bilimcilik: Metafiziğin Reddiyle Başlayan Modern Bir Şirk Dini” ⸻ 🔷  1. “Metafizik Bilinemez” Safsatası: Hakikatin Önüne Çekilen Perde Modern Batı felsefesi, özellikle Kant sonrası, metafiziği “bilinemez” ilan ederek hakikatin bir boyutunu devre dışı bırakmıştır. Kant “numen”in (şeyin kendisi) var olduğunu kabul etse de onun bilinemeyeceğini savunmuş, bu ise sonraki pozitivistler tarafından “yokmuş gibi davranma”ya dönüşmüştür. Sonuçta: Hakikatin metafizik boyutu sistem dışına itilmiş; bilgi yalnızca fenomenlerle, yani gözlemlenebilir olanla sınırlanmıştır. Bu anlayış, Gazâlî’nin “nedensellik zorunlu değildir” diyerek açtığı aklî kapının tam tersidir: Batı’da akıl, görünene mahkûm edilirken; İslam’da akıl, görünmeyeni de sezmenin vasıtası olmuştur. Bu fark, iki uygarlığın epistemolojik kaderini belirlemiştir. ⸻ 🔷  2. Kant’tan Pozitivizme: Batı Aklının Çöküş Süreci Kant metafizik üzerine agnostik bir perde çekerken, Auguste Comte ve pozitivistler bu perdeyi betonla ka...

Âlemin Varlığının Nedeni: Numenler, Fenomenler ve İlk Neden Aristoteles’in Dört Neden İlkesine Bilimsel, Akılsal ve Vahiysel Bir Yaklaşım Giriş Evrenin varlığı sorusu, insanlığın en köklü ve karmaşık sorularından biridir: Neden bir şeyler var da hiçlik yok? Bilim, felsefe ve teoloji, bu soruya farklı çerçeveler sunar. Pozitivizm, yalnızca gözlemlenebilir fenomenleri dikkate alarak bu soruya sınırlı bir bakış açısı getirir. Ancak bu makale, Kant’ın numen-fenomen ayrımını yeniden yorumlayarak, numenlerin doğada gördüğümüz eşyanın ta kendisi, fenomenlerin ise zaman, mekân ve nedensellik içinde beynimizde oluşan görseller olduğunu öne sürer. Bu yaklaşım, pozitivizmin sınırlarını aşarak, evrenin varlığını Aristoteles’in dört neden ilkesine (maddi, formel, etkin, ereksel) dayandırarak bilimsel, akılsal ve vahiysel perspektiflerden inceler. Numenlerin eşyanın kendisi olduğu fikri, her nesnenin bir öz taşıdığını ve bu özün bir ilk nedene işaret ettiğini savunur, böylece nedensiz bir varoluşun ...